In 1925 verenigen zeven Brusselse componisten zich naar aanleiding van de zestigste verjaardag van hun leermeester, Paul Gilson. Hun doel is om de naoorlogse moderne tendensen in de klassieke muziek te synthetiseren, vandaar hun naam: Les Synthtistes. Wegens het ontbreken van een professioneel symfonisch orkest in de hoofdstad componeren de synthetisten hun grote werken voor de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen. Dankzij de kennis over orkestratie die ze meekrijgen van Gilson en met de steun van dirigent Arthur Prevost schrijven de synthetisten meer dan vijfenzeventig grote werken voor blaasorkest.>In deze studie gaat auteur Luc Vertommen op zoek naar deze canon en de redenen waarom de werken verdwenen. Door de studie van de context van het muzikaal modernisme tijdens het fin de sicle in Brussel in de tijd van Gilson en de synthetisten tijdens het interbellum krijgen we antwoorden deze vragen. Een eeuw na datum wordt op deze manier een belangrijk onderdeel van onze Belgische muziekgeschiedenis ontsloten.