Derde zoon. De reserve van de reserve. Daar komt het in wezen op neer voor Jasper Sweet: miskend door zijn overleden vader en over het hoofd gezien door zijn oudere broers. Alles en iedereen om wie hij ooit heeft gegeven, gaat onvermijdelijk naar een ander. Het heeft weinig zin om zijn hart op het spel te zetten, dus een libertijn is het enige wat hij ooit zal zijn. Een ontevreden libertijn, welteverstaan, die gedwongen is de financiële problemen van zijn familie voorrang te geven en een zomer op hun landgoed moet doorbrengen met niets anders dan de jonge zoontjes van zijn broer als gezelschap.

En de gouvernante van de jongens. Een stijve, betweterige oude vrijster die hem vanaf het moment dat ze bij zijn broer in dienst trad, voortdurend heeft dwarsgezeten. Een bediende die zijn aandacht nauwelijks waard is.

Totdat hij ontdekt dat Sophie Radcliffe totaal niet is wie ze lijkt te zijn.

Het is niet verstandig om dichter bij haar te komen, maar wanneer ze zich verwaardigt hem te helpen met een schandalig plan om zijn schatkist te vullen, kan hij haar nauwelijks weerstaan. En dat doet hij dan ook niet. In Sophie heeft hij een vrouw gevonden met een vergelijkbare geest, vergelijkbare ambitie... en vergelijkbare passie.

Terwijl de zomer op landgoed Ravenswood voortschrijdt en Sophie en Jasper steeds dichter naar elkaar toegroeien, begint de voorheen onboetvaardige libertijn een glimp op te vangen van een toekomst die hij nooit eerder had overwogen. Maar hij had beter moeten weten.

Want wat ooit kortstondig van hem was, wordt alweer door een ander begeerd.