Μπορούσε να μαγέψει όποιον ήθελε για να κάνει το ψέμα της αλήθεια... Η Ίρις Χόλοου και οι δύο μεγαλύτερες αδελφές της είναι αδιαμφισβήτητα παράξενες. Όταν ήταν μικρές εξαφανίστηκαν από έναν ήσυχο δρόμο του Εδιμβούργου, για να επιστρέψουν έναν μήνα αργότερα γυμνές, με μια τομή σε σχήμα μισοφέγγαρου στον λαιμό τους. Δεν θυμόνταν τίποτε... Σαν να γεννήθηκαν εκείνη τη νύχτα.Ακόμα πιο παράξενη ήταν η εμφάνισή τους· τα γαλάζια μάτια τους έγιναν μαύρα σαν γυαλισμένες ποταμόπετρες, τα σκούρα μαλλιά έγιναν λευκά, με σπάνια ανθοπέταλα. Καθώς μεγάλωναν, παράδοξα περιστατικά συνέβαιναν στο πέρασμά τους. Οι άνθρωποι τις χαρακτήριζαν αφόρητα όμορφες και ανεξήγητα επικίνδυνες. Δέκα χρόνια αργότερα, όταν η Γκρέι εξαφανίζεται μυστηριωδώς, η Ίρις και η Βίβι ακολουθούν τα αλλόκοτα σημάδια που αφήνει πίσω της, προσπαθώντας να βρουν τα ίχνη της. Δεν είναι οι μόνες που την αναζητούν... Καθώς ανατρέχουν στο παρελθόν, συνειδητοποιούν ότι η ιστορία που τους έχουν πει για την παιδική τους ηλικία κρύβει την πιο τρομακτική και σπαρακτική αλήθεια για την ύπαρξή τους. Ένα γκροτέσκ μυστήριο, με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού και μια ασφάλιστη πύλη από τη ζωή στον θάνατο που στοιχειώνει τον αναγνώστη. Οι δημιουργίες της Χόλοου έχουν ­χαρακτηριστεί ως ένα παραμύθι που ­συναντά έναν εφιάλτη. Από τα φορέματα στάζουν φύλλα και μαραμένα πέταλα, τα μοντέλα της στην πασαρέλα φορούν θνησιμαία λουλούδια και κέρατα που έχουν συλλεχθεί από κουφάρια ελαφιών, ενώ επιμένει να καπνίζει τα υφάσματα, ώστε οι επιδείξεις μόδας της να μυρίζουν σαν πυρκαγιές σε δάση. Υπάρχουν κρυφά μηνύματα ραμμένα με το χέρι στη φόδρα κάθε φορέματος ή θραύσματα από εγχάρακτα κόκαλα ζώων δίπλα σε ­πο­­­λύτιμους λίθους, ή ρουνικά ­σύμβολα ζωγραφισμένα με αόρατη μελάνη, ή μικροσκοπικά φιαλίδια με άρωμα που σπάνε με το θρόισμα του υφάσματος, απελευθερώνοντας το μεθυστικό άρωμά της. Οι εικόνες που εμφανίζονται στα κεντήματά της είναι παράδοξες, κάποιες φορές ανατριχιαστικές. Κάθε κομμάτι είναι ένα παζλ, που ζητάει να ολοκληρωθεί». Η έξυπνη και στέρεη αφήγηση στηρίζει μια ορμητική ιστορία που συνδυάζει τα θέματα του πένθους και της απώλειας με στοιχεία από παραμύθια και εξαιρετικά επινοητικές σκηνές τρόμου.