Μετά το βραβευμένο με Booker Μύησις Ταξιδευτού, το συναρπαστικό ταξίδι ενηλικίωσης του Έντμουντ Τάλμποτ συνεχίζεται στο δεύτερο βιβλίο της τριλογίας Ως τα Πέρατα της Γης. Στα μισά του ταξιδιού προς την Αυστραλία το πλοίο όπου επιβαίνει ο νεαρός Έντμουντ καθηλώνεται από την τροπική νηνεμία. Η ζέστη, η ομίχλη και η ακινησία αρχίζουν να πειράζουν στα νεύρα πλήρωμα και επιβάτες, που αναγκάζονται να συμβιώσουν ο ένας δίπλα στον άλλο στον περιορισμένο χώρο του πλοίου. Και την ίδια στιγμή μια πηχτή μάζα από πράσινα φύκια σφιχταγκαλιάζει το ταλαιπωρημένο σκαρί... Ώσπου από την ομίχλη ξεπροβάλλει αργά ένα άλλο καράβι. Καθώς τα δυο πλοία πλευρίζουν το ένα το άλλο και μένουν ακίνητα μέσα στην απεραντοσύνη, αποφασίζεται να δοθεί ένας κοινός χορός. Και για τον Έντμουντ έχει έρθει η στιγμή να γνωρίσει τον κεραυνοβόλο έρωτα στο πρόσωπο της όμορφης δεσποινίδας Μάριον Τσάμλεϊ... Πλήρωμα και επιβάτες στροβιλίζονται στους ρυθμούς του βαλς και του κοτιγιόν σε μια λαμπερή γιορτή, σαν να θέλουν να ξορκίσουν τον σκοτεινό βυθό, που απειλεί να τους ρουφήξει για πάντα... «Τα έργα του, με τη σαφήνεια της τέχνης της ρεαλιστικής αφήγησης και την ποικιλομορφία και την οικουμενικότητα του μύθου, φωτίζουν την ανθρώπινη κατάσταση στον σημερινό κόσμο». Από το σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας για τη βράβευση του William Golding με το Νόμπελ το 1983.