Dr. Alaaddin Ali'nin kaleminden dökülen "Yürekten Esintiler", modern hayatın gürültüsü içinde bir an durup dinlemeye, ruhun dehlizlerine ve kalbin unutulmuş yurduna doğru bir seyahate çıkmaya bir davetiyedir. Bu eser, her insanın içinde saklı olan eşsiz "cevheri" keşfetme ve o cevheri parlatacak manevi bir "diyâr" , bir yurt bulma veya bizzat inşa etme sanatını merkezine alır. Bu yolda okura, Mimar Sinan'ın taşa nakşettiği tefekkür ile Yunus Emre'nin dergâhında bulduğu manevi iklim arasında bir ilham köprüsü kurdurur.
Tefekkür, hüsnüzan ve gayretin rehberliğinde ilerleyen bu eser, krizleri birer fırsata çevirmenin , öncelikleri bir pusula gibi kullanmanın ve sözü eylemle taçlandırmanın yollarını gösterir. Sayfalar arasında, gelip geçici saadetlerin parıltısı ile sarsılmaz bir kale olan huzurun sükûneti arasındaki derin fark aydınlatılırken, gerçek zenginliğin bilgilikle yoğrulmuş bir kalp gözünde gizli olduğu vurgulanır.
"Yürekten Esintiler", ilim ile edebiyatı birleştiren, ancak ikisini de "edep" libasıyla kuşatan kâmil bir insan olma gayesini hatırlatır. Zihne değil, doğrudan kalbe düşmek için yazılmış bu satırlar, gençlere ve kendini genç hisseden tüm hakikat yolcularına , kendi hayat senfonilerinde ölümsüz bir melodi olma ve şükürle "mevcut cenneti" keşfetme çağrısında bulunur