ราชันย์ คือเชื้อกษัตริย์ ... ในที่นี้ หมายถึงเจ้าชาย เขาเป็นทั้งเจ้าชาย เป็นผีดูดเลือด และ เป็นมนุษย์ต่างดาว!!! "มาเถอะ" เขาเอื้อมมือข้างว่างไปแตะคางเธอแผ่ว "ไม่เอา" ฟ้าไกลร้องลั่น ต่อยไหล่อาศิระสามสี่อั้กแบบไม่เบาเลย เขาเพียงแค่หัวเราะหึๆ แต่ไม่ถอย เจ้าชายต้องสาปคืบเข้าใกล้ รัดร่างสตรีชาวโลก ยกจนเท้าลอยพ้นพื้น ดันเธอไปจนถึงโต๊ะเครื่องแป้ง ให้ริมฝีปากหญิงสาวอยู่พอดีกับซอกคอของตน เธอแยกเขี้ยวอย่างโกรธๆ ขณะดันเขาให้ห่างออกไป โต๊ะเครื่องแป้งสั่นไหว ทำให้นึกขึ้นได้ ถึงปืนบรรจุกระสุนเงินที่วางทิ้งไว้ ตอนนี้เธอสามารถเอื้อมไปหยิบมันได้ มือป่ายเปะปะ จบพบเข้ากับโลหะเยียบเย็นกระบอกนั้น ไม่มีวันยิงเขาได้ ต่อให้อีกฝ่ายจะคล้ายเสียสติไปแล้ว อย่างตอนนี้... ใจเต้นตึกตัก เลือดสูบฉีดแรง ความเจ็บปวดที่รอยแผลตรงซอกคอดูเหมือนจะกำเริบขึ้นมาใหม่ ตัวเขาเหมือนมีไฟดูดยามเมื่อสัมผัส ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าตัวเองอยากกินอะไร เลือด เลือดของเขา ภายใต้ผิวเรียบลื่นขาวสะอาด เส้นเลือดที่คอกำลังเต้นตุบๆ อยู่ชิดริมฝีปากเธอนี่เอง อาศิระไม่พูดอะไรเลย เขาเพียงแต่รอ ทั้งที่ใจกำลังเต้นเร่า เจ้า... ปลุกความกระหายของข้าขึ้นมาอย่างไม่สิ้นสุด ทุกขณะที่อยู่ใกล้กัน ความอยากที่ตกตะกอนนอนก้น ที่เคยสงบอยู่ได้ตลอดมาของข้า มันไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป รอคอยให้เธอกัด... แต่เธอไม่... "นึกแล้วว่าต้องไม่ยอมกินดีๆ "