Öfkeden yerinde duramayan Gamze, sinirle ayağa kalkıp tekrar oturdu. Sertçe yüzüme bakıyordu.
– Buldun işte öyle mi? diye sordu. Bu mu bütün cevabın? Yarın bir gün kuyruklu olduğun fark edildiğinde insanların arasında nasıl dolaşacaksın acaba? Ya ben? Hadi beni bırak, umurunda değilim zaten... Çocuklar ne olacak? 'Bunların babası kuyruklu, kuyruğunuzu çıkarında görelim, kuyruklu babanın kızları!' demeyecekler mi Musavat? Bize ne olacağını düşünüyor musun? Bana, 'kuyruklu kocası var,' diyecekler. Çocuklara, 'babanızın kuyruğu mu var?' diye soracaklar. Bu şekilde nasıl yaşayacağız Musavat? Kuyruklu olduğun anlaşılırsa her şey değişecek. Kesinlikle psikolog olarak görev yapmana izin vermeyecekler. Kim gelir de kuyruklu bir danışmana derdini anlatır? Sen gider misin? Kimse gitmez. Kuyruk yüzünden derdini anlatmaya gelen kişinin kafası karışır, dikkatini anlatacaklarına veremez ki... İnsanın nevri döner. Düşünsene, psikoloğun biri kuyruğuyla geçmiş karşında oturuyor. Dert anlatmaya gelmişsin karşında sallanıp duran bir kuyruk... Böyle birine dert anlatmak mümkün mü? Demezler mi 'ilacın varsa önce kendi kelini iyileştir,' diye? Kuyruklu, insandan bozma psikolojik danışman... Kendine faydan oldu da başkalarına yardım edeceksin öyle mi? Şimdiden işsiz kaldığını düşünsen iyi olur. Bir de okul müdürünü düşün... Adam işten atılman için ne gerekiyorsa yaptı bugüne kadar. Kuyruğun olduğunu fark ederse yandık. İşten çıkarılmak için bundan iyi mazeret mi olur? Yasa gereği cüceler, kekeme olanlar öğretmen olamıyorsa kuyruklu olanlar hiç olamaz. Bir daha iş de bulamazsın. Ne güzel işin vardı. Oturduğun yerden dert dinleyerek, kimseye gram faydan olmadan güzel maaş alıyordun. Onu da kaybedeceksin. Çocukların eğitimi var. Ev aldık, taksit ödüyoruz. Ne yapacağız söyler misin Musavat?
Bunları söylerken yüzünü avuçlarının arasına almış düşünüyordu. Daha fazla canını sıkmamak için dikkatli konuşuyordum.
– Dinle beni Gamze, dedim. Geçici bir durum bu. Şimdilik kuyrukluyum ama bu aramızda sır olarak kalacak. Sadece sen ve ben, ikimiz bileceğiz. Daha sonra korkma, iyileşirim. Hep böyle kalacak değilim ya. Biraz anlayışlı ol. Bazen öyle cümleler kuruyorsun ki... Üzülüyorum. Karım değil de Sarayın adamlarından biriymişsin gibi konuşuyorsun. Böyle davranma ne olur. İki çocuğumuz var.
Biraz rahatlamış görünen Gamze;
– Doktora da gidemedik, dedi üzgün bir sesle.
Doktora gitme konusunda hızlı karar verdiğimizi, dinci faşistlerin sağlık üzerinden de fişleme yaptığını, böyle bir ortamda doktora görünme fikrinin yanlış olduğunu belirttikten sonra,
– Hiç...