การที่ได้เจอกับ "โอตะ เอย์ซาคุ" เอซของชมรมยิงธนูผู้สุดแสนจะเพอร์เฟ็กต์เป็นครั้งแรกในวันฝนตก "ฝน" คนนี้ก็พอเข้าใจได้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่อะไรคือการที่ฉันได้เจอกับเขาแทบทุกครั้งในวันที่ฝนตกเลยเนี่ย! แถมเขาก็ต้องเป็นฝ่ายเสียสละร่มให้ฉันตลอดด้วย รู้บ้างมั้ยว่าฉันเกรงใจและรู้สึกผิดมากที่เป็นสาเหตุให้หนุ่มหล่อสมบัติของโรงเรียนต้องเปียกฝนบ่อย ๆ น่ะ แล้วเพราะฟ้าฝนเป็นใจให้เราได้เจอกันบ่อยเกินไปจนทำให้เขามีโอกาสได้ล่วงรู้ความลับของเด็กไม่ดีคนนี้เข้า แต่ใครสนล่ะ! ยังไงฉันกับเขาก็เหมือนอยู่กันคนละโลกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ฉันถึงได้รู้สึกว่าฝนที่กำลังตกในใจเริ่มซาลงจนเกือบกลายเป็นสว่างสดใสขึ้นเรื่อย ๆ อย่าบอกนะว่านอกจากเขาคือคนที่ช่วยทำให้ฉันไม่ต้องเปียกฝนทางกายแล้วยังจะเป็นที่พักให้หัวใจไม่ต้องร้องไห้อีกน่ะ!?