"Hayat, bir hatt-ı müstakim üzere gitmez" demiş eskiler. İnişli çıkışlı ve acılı tatlılı bir seyir izler. Yazı yazmanın sancısı, okura beğendirememe takıntısı ve dahası. Hele ömürden günleri ve hatta yılları çalan yazma çabası... Kuma yazılmış yazılar gibi ilk dalgada silineceğini bile bile yine de kuarsları çubukla çiziktirmeye devam etme...

Çocukluğum, pişmanlıklarım, ümitlerim, rüzgar önünde oradan oraya sürüklenip giden hayatımın günleri... Her insanın yaşadığı diğerinden farklı. O bakımdan bu hayatı nasıl yaşayacağımın yazıldığı takdirin hatırıyla ilk bölümü kaleme aldım. Kimse gücenmesin ben kendimi yazdım. Ancak ümidim odur ki okuyanlar kendi ömür hikâyelerine şahit olacaklar.

İçinden yazıyla güzüyle geçtiğim zamanın da hakkı vardı. Onun da hakkını ikinci kısımda ödemeye çalıştım. Bunca yıllık yazı tecrübesi sonrası derk ediyorum kalemimden sanki mürekkep yerine kan akıtarak mısraları yazıyorum diyen şairi... Son bölümde etrafta neredeyse her gün görüp geçtiğimiz, dilimizden düşürmediğimiz ve basıp geçtiğimiz şeyler üzerine fikirler serdettim cüretkârlıkla.

Evet, kısaca hayat, inanç, sanat, yazı ve zamana dair yazılmış denemeler var bu kitapta.

İyi okumalar...

Doğan Yücel