Μια συλλογή τριάντα αλληγορικών διηγημάτων από τον ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτή Δημήτρη Παπαδημητριάδη, που κινούνται ανάμεσα στο υπαρξιακό και το κοινωνικό, στο τρυφερό και το σαρκαστικό. 

Ιστορίες-ρωγμές στην επιφάνεια της καθημερινότητας, όπου ο άνθρωπος συγκρούεται με τον εαυτό του, τα συστήματα που τον περιχαρακώνουν και τις ψευδαισθήσεις που επινοεί για να αντέξει. 

Κάθε κείμενο λειτουργεί σαν ψυχικό μικροσκόπιο και ταυτόχρονα σαν καθρέφτης του συλλογικού παραλογισμού. Εδώ, το αυτονόητο υπονομεύεται, ο κυνισμός χαμογελά ειρωνικά και το λάθος αποκτά φωνή, σχήμα και – αναπόφευκτα – πρόσωπο.