Porównanie filozofii Wschodu i fizyki kwantowej ujawnia fascynujące analogie, które zachęcają nas do ponownego przemyślenia naszego rozumienia rzeczywistości.

Celem książki jest zbadanie zaskakującego związku między starożytnymi tradycjami filozoficznymi hinduizmu a zasadami fizyki kwantowej. Początkowa część wyjaśnia w całkowicie zrozumiały sposób podstawowe zasady fizyki kwantowej i filozofii związanej z tą nową nauką. W dalszej części sugestywna podróż prowadzi czytelnika do odkrycia, w jaki sposób te dwie pozornie odległe rzeczywistości mogą na siebie oddziaływać i wpływać na siebie nawzajem.

Hinduizm, ze swoimi głębokimi zasadami metafizycznymi, oferuje ramy, które pod wieloma względami wydają się wyprzedzać odkrycia fizyki kwantowej. Książka porównuje niektóre z głównych tematów hinduizmu z odpowiadającymi im pojęciami kwantowymi.

Brahman reprezentuje ostateczną rzeczywistość, połączoną całość, która przenika wszystko. Jest to zgodne z koncepcją splątania kwantowego, w którym cząstki mogą pozostać połączone niezależnie od dzielącej je odległości i sugeruje, że separacja na poziomie fundamentalnym może być tylko złudzeniem. Jedna z Upaniszad głosi: "Wszystko to jest Brahmanem", podkreślając uniwersalne wzajemne powiązania i przypomina pole Higgsa, które nadaje cząstkom masę i falową naturę.

Atman, indywidualna dusza, która jest manifestacją Brahmana, może być postrzegana przez pryzmat superpozycji kwantowej, w której jedna cząstka istnieje w wielu stanach jednocześnie. Odzwierciedla to ideę, że prawdziwa esencja jaźni istnieje na wielu płaszczyznach rzeczywistości.

Koncepcja Karmy opiera się na prawie przyczyny i skutku, równolegle do nieokreśloności Heisenberga, gdzie precyzja jednej miary wpływa na precyzję innej. Działania w teraźniejszości mogą zatem wpływać na przyszłe wyniki w sposób, który nie zawsze jest przewidywalny.

Moksha, wyzwolenie z cyklu śmierci i odrodzenia, znajduje analogię w dekoherencji kwantowej, procesie, w którym system kwantowy traci swoje właściwości kwantowe. Przejście to reprezentuje transformację świadomości z jednego stanu do drugiego, analogicznie do dążenia do duchowego wyzwolenia.

Dharma, czyli etyczny obowiązek, znajduje odzwierciedlenie w korelacjach między cząsteczkami, gdzie interakcje wpływają na zachowanie złożonego systemu. Każde działanie wykonane zgodnie z Dharmą może mieć długoterminowe skutki; podobnie relacje kwantowe kształtują nasz wszechświat.

Należy podkreślić, że książka ta dotyczy filozofii hinduistycznej, a nie religii hinduistycznej.

To rozróżnienie jest szczególnie istotne w kontekście fizyki kwantowej. Podczas gdy religia hinduistyczna zajmuje się oddaniem i kosmicznym porządkiem ustanowionym przez bóstwa, filozofia hinduistyczna oferuje ramy dla zrozumienia złożonej, wzajemnie powiązanej i stale zmieniającej się rzeczywistości. Na przykład idea Maji - iluzorycznego postrzegania świata materialnego - ma podobieństwa z zasadą niepewności w fizyce kwantowej, zgodnie z którą nie możemy jednocześnie dokładnie znać położenia i prędkości cząstki.

Wreszcie, religia jest zbiorową i rytualną ścieżką, podczas gdy filozofia jest bardziej indywidualną i kontemplacyjną ścieżką. Obie wzbogacają hinduizm, ale mają różne perspektywy i cele. W religii dąży się do zjednoczenia z boskością. W filozofii poszukuje się zrozumienia bytu. Dlatego te dwa wymiary współistnieją, ale oferują różne środki do odkrywania tej samej rzeczywistości. Jak Swami Vivekananda powiedział Światowemu Parlamentowi Religii w 1893 roku: "Hinduizm nie jest religią, ale nieskończonym bogactwem ludzkiego doświadczenia". To zdanie doskonale podsumowuje to bogactwo i złożoność