Voor babyboomers met nostalgie naar De Witte, Ernest Claes en Felix Timmermans...

Jefke(11) is een kind van de natuur, maar hij is bang van beestjes die bijten. Hij is veel te gevoelig voor zijn vader, die niets liever wil, dan dat hij een echte jongen wordt. Een jongen die van niets bang is, en die zijn vuisten regelmatig gebruikt. Eentje met een agressiever karakter dan hij in feite is. Alleen, zo is hij niet. Hij vecht nooit zomaar, enkel ter verdediging. Hij is vredelievend en houdt onvoorwaardelijk van Moeder Aarde, maar hij is ook altijd erbij als het weer eens misgaat. Zijn moeder begrijpt hem veel beter en beschermt hem een beetje tegenover die nogal brute vader. Maar Jefke is wel degelijk een haantje de voorste, een kwajongen. Regelmatig komt hij dan ook in aanvaring met de meester en nadien met de harde hand van vader. Het hele probleem in dit verhaal 'is' die vader. Deze is ontgoocheld in zijn zoon, die dat duidelijk aanvoelt. Moet hij zich veranderen om goed te staan bij zijn vader?

Auteur Eric Willems:"Ik volgde mijn middelbare studies te Tongeren en Hasselt. Ik deed vele verschillende jobs, maar vond nooit de job van mijn dromen. Normaal zou ik kunstenaar, musicus, filosoof, schilder, dichter, schrijver of iets dergelijks moeten geweest zijn. Het is helaas nooit ervan gekomen. Wel schrijf ik als hobby al mijn ganse leven korte verhalen, gedichten, liedjes met of zonder muziek, bindteksten voor verenigingen en zing ik al jaren in opera en operette. Mooie teksten, muziek en natuur zijn mijn passie."