Deel V van Les Misérables brengt de roman tot een krachtig en hartverscheurend einde en verweeft thema's als revolutie, opoffering en verlossing. Terwijl de Juni-opstand instort, redt Jean Valjean de gewonde Marius en ontsnapt hij door de Parijse riolen, een schrijnende reis die symbool staat voor zijn laatste beproeving. Ondertussen neemt Javert, geconfronteerd met het ondraaglijke conflict tussen plicht en barmhartigheid, uiteindelijk zijn eigen leven, niet in staat om Valjeans goedheid te verzoenen met zijn rigide gevoel voor rechtvaardigheid.

Nu Marius hersteld is en herenigd met Cosette, begint Valjean zich terug te trekken uit hun leven, omdat hij gelooft dat zijn verleden als veroordeelde hun toekomst zal bezoedelen. Marius, die zich aanvankelijk niet bewust is van Valjeans opofferingen, wordt afstandelijk totdat hij de waarheid ontdekt - dat Valjean hem van een zekere dood heeft gered. Overmand door schuldgevoelens haasten hij en Cosette zich naar Valjeans zijde terwijl de oude man, nu zwak en het einde van zijn leven naderend, rustig zijn lot afwacht.

In een diep ontroerende slotscène vindt Valjean rust in de aanwezigheid van Cosette, biecht hij zijn verleden op en geeft hij zijn laatste wijze woorden voordat hij sterft. Hugo sluit de roman af met een meditatie over liefde, verlies en het verstrijken van de tijd, terwijl Valjeans ongemarkeerde graf in het duister verdwijnt. Het boek is een aangrijpende reflectie over rechtvaardigheid, genade en de blijvende kracht van onbaatzuchtige liefde.