Ο Μάρκος Αυρήλιος δεν πίστευε στην υστεροφημία: ήταν πεπεισμένος πως μετά τον θάνατό του δεν θα τον θυμόταν κανείς και το διατύπωσε μάλιστα στη γλώσσα των επιφανών Ρωμαίων της εποχής του, τα αρχαία ελληνικά. Έκανε όμως λάθος, γιατί δεκαεννιά αιώνες αργότερα το ημερολόγιο τούτο, που το έγραφε στη πρώτη γραμμή του μετώπου για να εμψυχώνει τον εαυτό του, αποτυπώνοντας τις λαμπρές ιδέες που υπηρέτησε πιστά και που τον έκαναν να μείνει στην Ιστορία ως ένας και μοναδικός αυτοκράτορας - φιλόσοφος, παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ κι εμείς τυχεροί που μπορούμε να βουτήξουμε στην κολυμβήθρα των μύχιων ενός σπουδαίου ανθρώπου.

Τα απομνημονεύματα του Μάρκου Αυρήλιου είναι ένα φιλοσοφικό επίτευγμα κι ένας στωικός ύμνος προς τη ζωή: μας υπενθυμίζουν πως δεν υπάρχει πιο εισακουσμένη προσευχή από την ευγνωμοσύνη και πιο σπουδαίος σκοπός από την κατανόηση και την καλοσύνη.