-Konstantina Cassandra Flanagan nie chce przyciągać kłopotów, ale one zawsze ją znajdują. Podczas pobytu w Puerto Vallarta jest nieumyślnym świadkiem morderstwa z balkonu swojego pokoju hotelowego. Jej ojciec i brat nie wierzą jej, przypisując to, co wydaje jej się, że widziała, nadaktywnej wyobraźni. Następnego dnia K.C. zauważa jednego z mężczyzn i śledzi go w biurze firmy prawniczej. Tam sprytnie poznaje jego tożsamość. W ciągu następnych kilku dni, kilka przerażających i niebezpiecznych bliskich spotkań przekonuje K.C., że zabójcy są równie świadomi jej tożsamości. W ekscytującym punkcie kulminacyjnym zostaje uwikłana w prawdziwy scenariusz „Perils of Pauline", w którym jednak okazuje się sprytną i odważną bohaterką. Jest to nie tylko satysfakcjonująca tajemnica, która wyznacza szybkie tempo, ale także oferuje wspaniałe spojrzenie na meksykańską scenerię i zwyczaje. Znaczenie wielu hiszpańskich słów i wyrażeń jest jasne w kontekście. Ten tytuł sprawdzi się wszędzie tam, gdzie tajemnice są popularne (a gdzie nie są?) oraz w połączeniu z naukami społecznymi lub jednostkami wielokulturowymi.

-Sylvia V. Meisner

Allen Middle School, Greensboro, NC (Gr 7-9)

School Library Journal

„Pełna podróżniczych szczegółów"

Kiedy rodzina Flanaganów udaje się do Cancun w Meksyku w tej drugiej powieści z serii, K.C. wykrywa potencjalnie nikczemne wydarzenia na stanowisku archeologicznym i nie jest w stanie oprzeć się pokusie założenia czapki detektywa. Półwysep Jukatan jest ładnie przedstawiony, a historia jest wzbogacona o interesujące fragmenty historii Majów i Hiszpanii. Historia toczy się w spokojnym tempie i, jak w przypadku wszystkich serii, przynęta staje się bardziej uzależniająca z każdą przygodą, gdy wracasz do życia znajomych przyjaciół. Odświeżające jest to, że żaden z rodziców lub ich znaczących partnerów nie jest narysowany stereotypowymi, drażliwymi liniami, a nasza bohaterka ani razu w obu książkach nie ucieka się do jęczenia o swoich okropnych włosach lub niemożliwym wyglądzie. K.C. lubi samą siebie, co czyni ją całkiem sympatyczną.

-Teresa Toten, Quill & Quire