"Në Kërkim të Kohës së Humbur" (À la recherche du temps perdu), shkruar nga Marcel Proust, është një kryevepër e letërsisë botërore dhe një nga veprat më monumentale të shekullit XX. Ky roman epik, i ndarë në shtatë vëllime, është një eksplorim i thellë i kujtesës, kohës dhe ndjenjave njerëzore.

Në qendër të veprës qëndron një narrator, i cili përpiqet të rindërtojë përvojat e tij jetësore dhe të kuptojë kuptimin e tyre përmes kujtimeve dhe reflektimit. Përshkrimi i hollësishëm i detajeve të jetës së përditshme dhe pasqyrimi i botës së brendshme të personazheve krijojnë një univers të gjallë, ku lexuesi udhëton përmes kujtimeve të fëmijërisë, dashurive të humbura dhe zhgënjimeve të pjekurisë.

Proust eksploron tema të tilla si kalueshmëria e kohës, fuqia e artit, përpjekjet për të kuptuar vetveten dhe transformimet e shoqërisë franceze në fund të shekullit XIX dhe fillim të shekullit XX. Stili i tij karakterizohet nga fjali të gjata dhe të ndërlikuara, por edhe nga një bukuri gjuhësore që i bën të paharrueshme përshkrimet e momenteve të thjeshta dhe të përjetshme.

Një vepër që kërkon durim dhe përqendrim, "Në Kërkim të Kohës së Humbur" është një udhëtim shpirtëror që ofron një pasqyrë të thellë mbi natyrën njerëzore dhe domethënien e kohës në jetën tonë.