U proznim je radovima Kemal Mujičić Artnam uglavnom zaokupljen individualnim sudbinama mainstream likova, u elementarno posloženim društvima bili bi to pripadnici gornjega sloja srednje klase (profesori, liječnici, arhitekti, sitniji poduzetnici i sl.), no kako živimo u krajnje iščašenim kontekstima, tako se i sudbine tih likova ogledaju u zrcalu poremećenih društvenih odnosa, izloženi svim mogućim transformacijama, pa i degeneracijama.

Lički med, autorov novi roman, po svim je elementima na tom tragu, zaokupljen upravo društvenim devijacijama i iščašenim međuljudskim odnosima, u kojima su gotovo pa neizbježni elementi svakodnevice: prevara, pljačka, prijetnje, ubojstva, utjerivanje dugova, promjena identiteta, bjegovi i reinkarnacije u novim ulogama, sa zapanjujućim registrom obrata, preskoka i iluzionistički zagonetnih nestanaka, potom isto takvih uskrsavanja. Na periferiji žanrova (krimić, triler) roman Lički med zanimljiv je dokument vremena, pripravan na svjetlo s kraja tunela, ako nam se posreći.