Zühre'nin annesi, Tahir'in sürgünde yaşayamayacağını varsaymıstı. Zühre'yi görmek için kaçmaya kalkışacağını, böylece vurulacağını hesaplamıştı. Bu arada Zühre'yi oyalamak için onu her gün bir bey oğlu ya da şehzade ile tanıştırmıştı. Bu devletlerin oğulları arasında yarışmalar düzenleyip hem Zühre'yi isteyenlerin sayısını artırmış hem delikanlıları umuda düşürmüştü. Ama Zühre bu beyzadelere gözünün ucuyla bile bakmamıştı. Kısık sesiyle mırıldanarak anlatmaya başladı: Tahir sen gideli dışarı çıkmadım, Al gömlekli yiğitlere bakmadım Topladım zülfümü fese sakladım Konma bülbül konma dalım boş değil Yedi yıllık hasretle gönlüm hoş değil.