मी बिनभिंतीच्या शाळेची विद्यार्थिनी. अथांग निळे आकाश, हिरवेगार डोंगर, सतत खळाळत वहाणाऱ्या कळटी आणि वाळवंटी या दोन नद्यांच्या कुशीत माझे बालपणातले दिवस खूपच रम्य झाले. न कळत्या वयापासून चार भिंतीच्या शाळेत, पुस्तकांचे भलेमोठे ओझे वहात माझे शालेय शिक्षण झाले नाही. परंतु माडावरती सरसर चढणाऱ्या खारुताईने, कदंबवृक्षावरती कुंजन करणाऱ्या कोकिळाने, कब्रस्थानातल्या सातविण वृक्षावरती सकाळ-संध्याकाळी आपल्या साथीदारांबरोबर संवाद साधणाऱ्या धनेशाने, मान्सूनच्या पावसाची वर्दी देणाऱ्या पावश्याने मला निसर्गाच्या भाषेची जाणीव करून दिली. माझ्या बालपणीच्या सवंगड्यांबरोबर घराच्या मागच्या बाजूला वहाणाऱ्या कळटी नदीत पाय बुडवून, माश्यांकडून गुदगुदल्या करून घेताना मला विलक्षण आनंद लाभायचा.

वयाच्या तिसऱ्या वर्षी वाघेरी पर्वताच्या माथ्यावरच्या माऊलीच्या राईतल्या विविधरंगी फुलपाखरांचे लावण्य मी अनुभवले. गोवा, महाराष्ट्र आणि कर्नाटक राज्यांच्या सीमेवरच्या कुंबळीच्या टेंबावर बाबाच्या खांद्यावरती बसून हणजुणे धरणाचा जलाशय पहाताना मला विलक्षण आनंद लाभायचा. विजय भैय्याचे बोट पकडून काळ्या कातळांच्या सड्यावरून पदभ्रमण करताना किंवा रमेश भैय्याबरोबर पक्षी, फुलपाखरे यांचे निरिक्षण करताना माझ्यातली निसर्गाविषयी संवेदना आपसुकपणे विकसित होत गेली.

- समृद्धी केरकर (मनोगतातून)