Filippíbréfið hefur verið nefnt „bréf gleðinnar" þótt Páll sé í fangelsi er hann ritar það. Söfnuðurinn í Filippí í Grikklandi var fyrsti söfnuðurinn sem Páll stofnaði í Evrópu (sbr. Post 16.11−16.16) og aðalerindi bréfsins var að þakka söfnuðinum fyrir gjöf sem hann hafði sent Páli. Jafnframt notar hann tækifærið til að hvetja söfnuðinn og minna hann á inntak fagnaðarerindisins því að villukenningar höfðu verið fluttar í Filippí. Gegn þeim setur hann fram höfuðsannindi fagnaðarerindisins í hnitmiðuðu máli og leggur áherslu á að Kristur sé líf trúaðs manns (1. kafli) og að niðurlæging Krists sé til eftirbreytni í auðmýkt og hlýðni (2. kafli). Postulinn hvetur menn til að gleðjast og fagna af því að Kristur veitir fólki von og styrk í öllum aðstæðum lífsins (3. og 4. kafli). Lofsöngurinn í 2.6−2.11 um tign Jesú sem menn eiga að trúa á er traust heimild um að frumkirkjan hafi trúað staðfastlega á fortilveru Krists.