ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Στο βιβλίο «Οι Πρώτες Ελληνίδες στο Χακί» περιγράφω μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες και τα δικά μου ενδιαφέροντα, γεγονότα από την εθελοντική στράτευση των πρώτων γυναικών στον Ελληνικό Στρατό το 1979. Η περιγραφή αρχίζει με μια αναδρομή στο παρελθόν, όταν οι γυναίκες ήταν παρούσες μαζί με τους άνδρες στους διάφορους πολέμους στην πρώτη γραμμή. Στην συνέχεια αναφέρομαι στον γυναικείο ισραηλινό στρατό που είναι σύγχρονος, με τις γυναίκες να υπηρετούν σε μάχιμες θέσεις, και τέλος στην διαταγή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για εθελοντική στράτευση γυναικών στον Ελληνικό Στρατό.

Η ιδέα της εθελοντικής στράτευσης μου αρέσει, έτσι αποφασίζω να καταταγώ. Μετά από τις ιατρικές εξετάσεις και το τεστ πνευματικής ικανότητας βρίσκομαι στο Κέντρο Εκπαίδευσης Γυναικών (Κ.Ε.Γ.). Περιγράφω το πρόγραμμα της βασικής εκπαίδευσης, αρχίζοντας από το πρωινό εγερτήριο που ξεφεύγει από τις συνήθειες της πολιτικής ζωής μέχρι το βραδινό προσκλητήριο. Η πρώτη επαφή με το όπλο και μάλιστα με πραγματικά πυρά, στο πεδίο βολής στο Χαϊδάρι ξεπερνά κάθε φαντασία «Κάνω την πρώτη μου βολή με όπλο FN στα 25 μέτρα. Αξέχαστη η πρώτη επαφή με το όπλο, με πραγματικά πυρά! Πώς μπορείς να ξεχάσεις "την εκ του πρηνηδόν θέση λάβατε και πυροδοτήσατε" Μια ξεχωριστή εμπειρία! Η βαθμολογία μου είναι λίαν καλώς».

Η βασική εκπαίδευση τελειώνει με την ορκωμοσία και την παρέλαση μπροστά στον Υφυπουργό Εθνικής Άμυνας, Στρατηγό Ιωάννη Κατσαδήμα.

Συνεχίζω με την ειδική εκπαίδευση που διαρκεί έξι εβδομάδες. Oι ασκήσεις ακριβείας αντικαθίστανται πλέον με μαθήματα στρατιωτικής αλληλογραφίας και γραφομηχανής. Στρατιωτική μέθοδος εκμάθησης του τυφλού συστήματος αλληλογραφίας!

«Έπειτα από μερικές ημέρες εξάσκησης στην γραφομηχανή ο υπεύθυνος αξιωματικός σκεπάζει όλα τα πλήκτρα των γραφομηχανών με χανζαπλάστ, ώστε να μην βλέπουμε τα γράμματα. Τι άγχος! Αναγκάζομαι για πρώτη φορά να γράψω σειρές ολόκληρες με τυφλό σύστημα!»

Μετά το Κέντρο μετακινούμαστε στο Γ΄ ΣΣ και τοποθετούμαστε σε Επιτελικά Γραφεία. Οι βολές τώρα γίνονται στο πεδίο βολής Θέρμης. Τι περιπέτεια κι αυτή!

«Μαζί με τις κοπέλες από του Παύλου Μελά και τις διαβιβάστριες επιβιβαζόμαστε στα φορτηγά Στάγιερ, για να πάμε στο πεδίο βολής Θέρμης. Οι οδηγοί των Στάγιερ, φαντάροι από διάφορα μέρη της Ελλάδας που υπηρετούν την θητεία τους στο Γ΄ ΣΣ, δεν γνωρίζουν τον δρόμο για Θέρμη.....Έτσι καταλήγουμε να περιφερόμαστε, ώσπου να βρεθεί στον δρόμο κάποιος περαστικός και να δείξει στους οδηγούς την κατεύθυνση για το πεδίο βολής. Τελικά, όταν φτάνουμε, εκτελούμε δύο βολές στα 300 και στα 400 μέτρα».

Αξέχαστη και συναισθηματικά φορτισμένη η στρατιωτική παρέλαση για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη. Τιμή για το γυναικείο φύλο!

«Με το πεζικό παρελαύνει και μία μονάδα γυναικών υπαξιωματικών, με στολή εκστρατείας και πλήρη οπλισμό. Πρώτη φορά παρελαύνουν γυναίκες στην Θεσσαλονίκη. Εντυπωσιακές, είναι καλύτερες από όλα τα τμήματα των ανδρών, αφού έχουν εκπαιδευτεί από καταδρομέα αξιωματικό!»

Ενδιάμεσα στην στρατιωτική ζωή περιγράφω τις εξορμήσεις με την παρέα μου στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. Ευχάριστες ώρες, για χαλάρωση και ενίσχυση της ψυχικής υγείας.

Παράλληλα αναφέρομαι και στην προσπάθειά μου να διατηρήσω την θέση μου στην εκπαίδευση από όπου προέρχομαι. Η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους σε ερώτηση του Στρατηγού Ιωάννη Κατσαδήμα φέρνει την δικαίωση για μένα.

Μετά την θητεία μου στον Στρατό Ξηράς φεύγω για το Κονγκό, όπου εργάζομαι ένα χρόνο στο ελληνικό Γυμνάσιο - Λύκειο Κινσάσας.