Pedrejra ponovo stvara svoju prošlost, zadržavajući se na detaljima, senzacijama, u rečenicama koje se često rastežu, igrajući se dimenzijom i percepcijom vremena i, sve to, bez ikakve mimikrije u odnosu na poznata dela. To je knjiga sa zapletima, tokovima svesti, međuljudskim odnosima, koja kombinuje modernost sa klasičnim tonom, ne mireći se sa uobičajenim narativnim formulama.

Komitet Nagrade EU za književnost

Ova priča pokrivena je velom melanholične nostalgije za udobnošću i sigurnošću detinjstva.

Emilija Žikić
prva čitateljka