Na granicach umysłu i serca,

gdzie wspomnienia i uczucia się splatają,

tam istnieją labirynty minionych żyć.

Są delikatne jak szept wiatru,

niewidoczne jak echo snu,

ale tak realne jak atrament na tej stronie.

Nie są w jednym miejscu, ale we wszystkich,

w każdej myśli, w każdym bicie serca,

w przestrzeni między rozumem a emocją.

Są jak rzeki płynące w przeciwnych kierunkach,

ale zbiegające się w oceanie naszego istnienia,

tworząc istotę tego, kim jesteśmy, kim byliśmy.

Tak więc, w labiryncie umysłu i serca,

odnajdujemy echa minionych żyć,

delikatne, niewidoczne, ale wiecznie obecne.

En los confines de la mente y el corazón,

donde los recuerdos y los sentimientos se entrelazan,

allí existen los laberintos de las vidas pasadas.

Son suaves como el susurro del viento,

inexistentes como el eco de un sueño,

pero tan reales como la tinta en esta página.

No están en un lugar, sino en todos,

en cada pensamiento, en cada latido,

en el espacio intermedio donde la razón y la emoción se encuentran.

Son como ríos que fluyen en direcciones opuestas,

pero convergen en el océano de nuestra existencia,

formando la esencia de lo que somos, de lo que hemos sido.

Así, en el laberinto de la mente y el corazón,

encontramos los ecos de las vidas pasadas,

suaves, inexistentes, pero eternamente presentes.