Jest to opowieść o niezwykłej młodej kobiecie i nieprawdopodobnej podróży odbytej podczas nazistowskiego reżimu, w trakcie II wojny światowej i jej następstwach. Dramatyczna historia przetrwania Manii Lichtenstein jest narracją jej wnuczki, a wspomnienia bubi (babci) splatają się z pięknymi fragmentami poezji i refleksji osobistej.

Ocalała z Holokaustu, Mania Lichtenstein używała pisania jako środka do radzenia sobie z traumatycznymi skutkami wojny. Wielu Żydów nie zginęło w obozach koncentracyjnych, ale zostało zamordowanych w swoich rodzinnych społecznościach, podczas pogromów, a następnie pogrzebani w dołach. Jako młoda dziewczyna, Mania była świadkiem okrucieństw, jednocześnie robiąc wszystko, co w jej mocy, by przetrwać. Żyła we Włodzimierzu, na północ od Lwowa (Ukraina), była internowana przez trzy lata w pobliskim obozie pracy, udało jej się uciec i ukrywała się w lasach aż do końca wojny. Choć była jedynym ocalałym członkiem swojej rodziny, Mania zdołała odbudować nowe życie w Stanach Zjednoczonych, z nowym językiem i nowymi zwyczajami, zawsze nosząc w sercu poczucie straty, ale też wspomnienia.