விவேக் அவள் சொன்னதை காதில் போட்டுக் கொள்ளவில்லை. எளிமையான அலங்காரத்திலும் தேவதைப் போல் நின்றிருந்த அவளை அங்குலம் அங்குலமாக ரசித்தான்.
உடைத்த கோதுமை நிறம். ஆழத் துளைக்கும் நீள விழிகள். மையிடாமலேயே பட்டாம்பூச்சியாய் படப்படத்தது. எந்நேரமும் உதட்டோரம் ரிசர்வ் செய்து வைக்கப்பட்டிருந்த புன்னகை. பார்த்துக்கொண்டே இருக்கச் சொல்லும் முகம். கடைந்தெடுத்த சிற்பமாய் உடல்வாகு. அவள் தலையாட்டி பேசும்போது கூடவே நடனமாடிய ஜிமிக்கி... அந்த முகத்திற்கு மேலும் அழகு கூட்டியது. இருபது வயது பளிங்குச் சிலை வைசாலி.
விவேக்கை பார்த்ததில் முகம் சலிப்பிற்கு மாறி இருந்தது.
"கோவிலுக்கு கிளம்பிட்டிருக்கியா?" கையில் அர்ச்சனை...