Harika bir geceydi. Evet sevgili okurum, belki de yalnızca gençlik yıllarımızda görebileceğimiz harika bir geceydi. Yıldızlar öylesine ışıl ışıldı gökyüzünde, öylesine aydınlıktı ki gökyüzü, başını kaldırıp yukarıya bakınca insan elinde olmadan şöyle soruyordu kendine: "Böyle bir gökyüzünün altında öfkeli, huysuz insanlar olabilir mi?" Bu da gençlik yıllarına özgü bir sorudur sevgili okurum, hem de çok... Tanrı daha sık göndersin gönlünüze böyle geceleri!.. Huysuz, öfkeli insanlardan söz ederken o gün boyunca yaptığım soylu davranışları anımsamadan edemiyordum. Sabahtan beri tuhaf bir sıkıntı vardı içimde. Birden yapayalnız olduğumu, herkesin benden uzaklaştığını, beni terk ettiğini düşünmeye başlamıştım. Kuşkusuz, burada herkes şöyle sorabilir bana: "Kimlerdir bu herkes dediğin?" Çünkü sekiz yıldır Petersburg'dayım ve bu kentte şimdiye kadar hiç tanıdığım olmadı.