Þegar Vilhjálmur Vilhjálmsson lést í bílslysi í Lúxemborg um páskana 1978 var hann aðeins þrjátíu og þriggja ára gamall. Lög hans höfðu smogið svo kirfilega að hjartarótum þjóðarinnar að fólki fannst sem það hefði misst nákominn ættinga við fráfall hans. Óhætt er að segja að þrjátíu árum eftir dauða sinn sé hann dáðari en nokkru sinni. Allir þekkja umsvifalaust vörumerki hans, hina hreinu og björtu rödd. Allir geta raulað Söknuð, Skýið og Lítinn dreng. Færri vita hins vegar að Vilhjálmur var forfallinn lesandi vísindaskáldsagna, var með próf í dáleiðslu, lagði stund á rússnesku og svahílí og tók virkan þátt í alþjóðlegri réttindabaráttu flugmanna. Hann sló ungur í gegn með lögum sem þóttu helst við hæfi hinna eldri en varð sífellt uppreisnargjarnari með aldrinum. Jón Ólafsson segir nú í fyrsta sinn alla sögu eins dáðasta listamanns þjóðarinnar fyrr og síðar. Með ríkulegu skopskyni og innsæi tónlistarmannsins rekur hann lífsþráð Hólmars úr Höfnum sem að lokum varð goðsögnin Vilhjálmur Vilhjálmsson.