«Περιμένει πάνω από τη Γη, με το σκήπτρο τεντωμένο προς τον λιποτάκτη. Μόλις σφίξει τη λαβή, τα φτερά ξηλώνονται. Λίγος χρόνος χρειάζεται για να φτάσει στο μηδέν ο Άγγελος».

Η πρωτόπλαστη Εύα κατέστρεψε την ανθρωπότητα. Ακόμη θυμάμαι τους Αγγέλους να καταρρέουν μέσα στον θόλο του ουρανού, σαν πεφταστέρια. Ως άλλη Εύα, χιλιετίες αργότερα, ήταν γραπτό να οδηγήσεις σε μια νέα Πτώση. Τη δική μου. Η εντολή μας ήταν απλή· όμως μια υπόσχεση πάγωσε τα δάχτυλά μου επάνω στη σκανδάλη.

Οι απόκληροι έχουν την τάση να παρακούν τον Πατέρα τους. Δεν έδωσα προσοχή στα σημάδια, στο όνομα, στα ραγίσματα της ψυχής σου. Ούτε γνώριζα τα σχέδια των αντίπαλων παρατάξεων.

Ήμουν απλώς ένας Στρατιώτης.

Εκτελούσα οδηγίες πάνω σε μια σκακιέρα που δεν ανήκε σε κανέναν Άγγελο.

Επέλεξα την απαγορευμένη για τη θέση μου κίνηση.

Έθεσα σε λειτουργία ένα σχέδιο πιο μεγάλο από τον εαυτό μου.

Δεν ήξερα, Εύα.