De auteur probeert de existentiële gevaren van zijn kindertijd te begrijpen en onder ogen te zien, waarbij hij dag na dag probeert een gedefinieerd antwoord te kunnen geven op zijn toekomst, maar niet alleen daardoor ook te begrijpen door middel van de geschriften van elke dag, getranscribeerd door de duizend gebeurtenissen in over zijn innerlijkheid, met de gevaren die zich op een dag voor hem zouden kunnen voordoen, maar hij wist nooit hoe hij haar belediging jegens hem moest begrijpen en als dit allemaal deel uitmaakte van het lot, als misschien op een gegeven moment al deze antwoorden die hij herhaaldelijk probeerde een oplossing hadden kunnen vinden uitlaatklep, voor hem was de communicatie met zijn innerlijk ook een zeer ingewikkelde passage, maar hij wist dat hij op een dag alles wat hij zocht voor zijn ogen zou vinden. Inmiddels realiseerde hij zich dat zijn leven, volgens zijn mentaliteit, in gevaar begon te komen en vernietigd werd door een egoïsme dat steeds meer de hele wereld leek te omvatten en hem ook zou hebben besmet. Er was geen manier om de ware mentaliteit van een glimlach of wat dan ook over te brengen. een andere manier van communiceren om elk wezen uit te kunnen wissen dat ons meesleurt in de afgrond van een overtuiging die ons vaak tegenkomt en waar we niet mee kunnen stoppen. Na de dood van zijn vader lijkt de auteur elke dag die momenten van negativiteit opnieuw te beleven en elk moment dat hij bad dat het nooit zou gebeuren.