Hüzün, insana has bir duygudur ve bizim ülkenin insanları hep biraz hüzünlüdür. Gülene değil, ağlayana, üzülene daha yakın hissederiz kendimizi, çünkü bizim de geçmişimizde neşeden çok hüzün vardır. Hikâyenin de hüzünlü olanı daha tanıdık gelir bize, sanki içinde bizden bir şeyler vardır... Mazoşizmin acısıyla kavrulan bir delikanlı... Kenar mahallelerde kasketli erkeklerin izini süren bir holding patronu... Üç kuşak kadını fahişeliğe zorlayan acılı bir ailenin dramı... Gülseren Budayıcıoğlu, hayatın görünmeyen yüzüyle tanıştırıyor bizi... Okurken duygulandıran, her karakteri içimizde hissettiren, oralarda bir yerde bizi kendimizle karşılaştıran üç gerçek hayat hikâyesi...